Φαντάσματα

Ανάσταση...
Ενδοσκόπηση...
Μηδενισμός...

Αρχίζω, κλαίω, μπουσουλάω,
βγάζω άναρθρες κραυγές,
δομούμαι από τον ορθά συντεταγμένο λόγο,
διαρθρώνω προτάσεις,
περπατάω... στα δύο...
αποφασίζω.. επιλέγω...;

Τι λέω, λοιπόν;
Λοιπόν, τι πράττω;
Είμαι αστεία...
Η Ζωή είναι παιχνίδι.
Η φίλη μου η Ζωή έχει καυστικό χιούμορ.

Κι εγώ;
Ακούω, αφομοιώνω και αφομοιώνομαι,
ακολουθώ και υπομένω,
δημιουργώντας συνειδήσεις.

Ξυράφια που ξεσκίζουν έγινε η φωνή,
μα κατέληξα εμένα να φοβάμαι.
Τόσα πολλά που έμαθα, άλλαξα και πάλι.

Λέω, λοιπόν, όχι...

Ένα πρωινό...

Περικλείει του κόσμου όλη τη μοναξιά
να μη ζητιανεύεις την ελπίδα,
αλλά να αγωνίζεσαι,
αλλα να διεκδικείς,
αλλά να απαιτείς,

                            ΖΩΗ

Ζωή θα είναι όταν ενωθούν για μια στιγμή,
                                          οι μοναξιές μας,
                                    και γίνουν θρύψαλα.