Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018

Φεβρουάριος 14

ένα πρωινό., ένα πρωινό σαν σήμερα, είχα ψιρίσει ένα marlboro lights , 
πριν 10 - 11 χρόνια
 και περίμενα να με ξημερώσει και να τον τραγουδίσω, 
τον χάρτινο ουρανό,
 και μετά στο κεφάλι μου να τον κάψω και θεωρούσα αφού το κανα στο κεφάλι μου, 
αχ κεφαλάκι μου, 
όλα θα ταν εντάξει... μα δεν ήταν... και εγώ συνέχιζα μανιωδώς να διαβάζω φυσική κατεύθυνσης , 
και ήμουν ένα συνεπέστατο φυτουκλάκι, 
και μου άρεσε κιόλα, 
αφού είχα βρει και εγώ κάτι στο οποίο με παραδεχόταν όλοι. . .
 κι όπως με ξημέρωνε και εβγαινε ο ήλιος, έτσι απλά με ξενέρωσε,
 και έτσι απλά κάποιο άλλο αντίστοιχο πρωί
 με ξενέρωσα, 
στη βολή μου μέσα, στη δικιά μου βολή , κατερίνα, με ξενέρωσα. 
Και η βολή μου γυρίζει , γυρίζει , γυρίζει, πάνω από το κεφάλι μου. 
Καταραμένη φυσική, που με κανες να σαγαπήσω και πως έτσι,
 λοιπόν, 
κάνω και εγώ κάτι σωστά΄, θεώρησα.

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2018

Σκέψεις του 17'

Φαντάζομαι ότι σε καμία 500ρια χρόνια, αν ακόμα υπάρχει ο άνθρωπος, το μάτι θα ξεκουράζεται στο γκρίζο, το σώμα θα αντέχει τους 40 βαθμούς και τα παιδιά θα μεγαλώνουν με σκουπιδοφαγητά χωρίς να παθαίνουν διαβήτη από τα 11.
Οι πόλεις θα είναι οργανωμένα θερμοκήπια, κάτι μεταξύ πραγματικότητας και Matrix.
Όπως, όμως, και τα ζαρζαβατικά στα θερμοκήπια δε θα μπορεί πλέον ο άνθρωπος να ζει ελεύθερος. Όχι γιατί θα βολεύεται στην κανονικότητα όπως σήμερα, αλλά πραγματικά γιατί θα έχει εξαλειφθεί η οποιαδήποτε γενετική ικανότητα προσαρμογής σε κάποια αλλαγή. Θα είναι οργανικά συνδεδεμένος με την πόλη του και με όποιους τη διοικούν.
Οι ζωές και τα σώματα μας βρίσκονται καθημερινά στη μετάβαση. Αν ήθελα να χαρακτηρίσω αυτή τη μεταβατική φάση του δυτικού , τουλάχιστον, ανθρώπου θα την ονόμαζα λίγα βήματα πριν την ολική υποδούλωση.
Η Κατερίνα έλεγε πως στο μυαλό είναι ο στόχος. Δε διαφωνώ. Είμαστε όμως και υλικά όντα. Η ζωή μας είναι ένα ταξίδι μέσα στο σύμπαν και το σώμα μας είναι κάτι σαν βάρκα, τα εξαρτήματα της οποίας θα χρησιμοποιήσουν μελλοντικά όντα για τα δικά τους ταξίδια. Δεν πρέπει να στερήσουμε από αυτά ούτε και από μας τόσο τη δύναμη όσο και τη δυναμική του σώματος.