Κρατώ ένα κουτί με φανταχτερό περιτύλιγμα.
Μιά πουά κορδέλα κρατά δεμένο το μυστικό.
Άραγε ποια ξόρκια της δώσανε μορφή,
Ποιοι μύθοι τη στολίσαν... άραγε.
Μην είναι ο έρωτας ερώτηση, μην είναι δώρο;
Βουλιμικά σκίζω το περιτύλιγμα, πετάω την κορδέλα.
Ανοίγω το κουτί και μέσα κείτεται ένας τόπος.
Δεν είναι ο χώρος μου κει μέσα δε χωρώ,
μα είναι ή ώρα να κοιτάξω.
Το δώρο μου είναι η άνοιξη;
Είναι χειμώνας και χιονίζει.
Τα κλαδιά απ'τα έλατα λυγάνε από το βάρος.
Το λευκό απλώνεται σαν πουπουλένιο πάπλωμα.
Κουτάλι, νερό, φωτιά, ένεση...
Είναι ο έρωτας παραμύθα;
Είναι ένας τόπος και το χιόνι δεν είναι παιχνίδι,
χιονάνθρωποι, τζάκι και χουχούλιασμα.
Είναι κρύο, γάγγραινα και θάνατος.
Το γουρουνάκι πλησίασε την κρεατομηχανή,
χρειάζομαι λίγο ζαμπόν, το στομάχι γουργουρίζει.
Έλα καλό μου... μη φοβάσαι.
