Κυκλάμινο

Και είναι μάταιο, για αυτό είναι πιθανό.
Τι υπέροχο πράμα η παράλληλη συνειδητοποίηση,
σα να κρατάς μια φέτα ψωμί,
να σε κοιτώ πεινασμένη και να προτάσσουμε ταυτόχρονα,
τα χέρια.
Τι τρομακτικά υπέροχα,
αυτή η μοιρασιά
να μας φέρνει πιο κοντά ,απομακρύνοντάς μας.

Όλα είναι μάταια, για αυτό είναι πιθανά.
Κι ο ήλιος δύει και έρχεται το φεγγάρι,
το κυκλάμινο μαραίνεται.
Μα να , στο σώμα αυτού του κόσμου,
στην αγκαλιά της γης, ένας βολβός κοιμάται.
Πέφτοντας τα φύλλα του πλατάνου,
δίνουν ζωή στο χώμα.
Φθινόπωρο και όχι άνοιξη ξυπνά.

Μα είναι μάταιο, για αυτό και πιθανό
νόημα να αποκτήσει.

Πόδιες

Στον ρόλο που μου τέθηκε
Επιτέθηκα, δε φόρεσα ποδιά
Δόμησα πόδια άτακτα και δυνατά.
Αλεύρια είναι τα χώματα
που τα πατώ με βία,
και αυτά μες τη χασούρα μου,
μου επιστρέφουν γνώση.

Η ιστορία με πραγμοποίησε ως ένα αθώο θύμα
και άλλοτε πάλι ως μάγισσα
και εταίρα σε κλουβιά.
Πνιγμένη μες το αρνητικό
και στο πλευρό εκείνου,
στο αιδοίο μου έμπηξε καρφιά.
Μ'ονόμασε μητέρα.

Μα έλη είδα για σάλτσες,
ζαρκάδια συντροφιά.
"Ρυάκια με ποτίσατε"
και σ'έναν βράχο επάνω, βρήκα ζεστή αγκαλιά.

Το πτώμα τούτης της κοινωνίας
μας χαιρετά από το μέλλον.