Αρρώστια

Ασυνήθιστη που είναι η αρρώστια.
Ασυνήθιστα τα συναισθήματα.
Μα πάνω απ'όλα μη με δεις έτσι.
Κι εγώ που νόμιζα πως ήμουν δυνατή.
Και μάλλον έτσι με πλάσσαρα.

Που πίστευα, γροθιά στο φυσιολογικό,
Όλα φυσιολογικά.
Πόσο λάθος, πόσο μόνη,
πόσο λάθος.

Συγγνώμη που δεν μπόρεσα,
να κλοτσήσω την κοινωνία
μακρυά μας.

Πρόβλημα.

Αναστολές, συστολές.
Στο πα και 10 χρόνια πίσω.
Θέλω να κάνω μαζί σου
                            σιωπή.
Θέλω να μιλήσουμε με
                             χάδια.
Επαναλαμβάνομαι.
Δεν ξέρω πόσες φορές,
Πόσες χρειάζεσαι;

Έλα να κάνουμε έρωτα
και τι ωραία που το κάνουμε
με όλα μας τα ρούχα.

Περίεργα που είναι
να χεις να φας μια μέρα,
αλλά να μην πεινάς,
            να μη διψάς,
  να μη θες τσιγάρο,
         όχι άλλο ξύδι.

Το πρόβλημα είναι ότι πάντα
ξέραμε τι θέλαμε.
Και εσύ το ξες.
Όλο το γαμημένο το φουρνάρικο.
Ρε, όχι άλλα ψίχουλα.

Είναι φορές.

Είναι φορές που σκέφτομαι,
τι έχεις κάνει για μένα.
Πως εγώ για σενα
τίποτα δεν έκανα.

Δεν μπορεί
θα κανα κάτι και εγώ.

Με τον τρόπο μου
σ'αγάπησα.
Με άλλο τρόπο τώρα, ακόμα,
σ'αγαπώ.