Βρέχεις

Στο τετράγωνο της επιθυμίας,
Επιθυμία εις το τετράγωνο.
Επιθυμία, ηδονή σε κίνηση.

Εδώ που γκαβλώνουμε,
με ένα μαξιλάρι,
ανάμεσα στα πόδια.

Πού μπορεί.
να αρχίζει και να
τελειώνει;
Το ουράνιο τόξο.

Φωτιά στα ίσως
και τα μήπως.
Φωτιά τα μάτια μας,
Πήραν.
Οι ουρανοί,
ηλιοβασίλεμα
και γίναμε εκρήξεις,
εκεί που δε σε συνάντησα.
Δίπλα μου περνούσες.

Κρίση Πανικού

Ας είναι,
δίχως λέξεις,
μουγκά.
δίχως αγγίγματα,
εσωστρεφείς παλινδρομήσεις.

Ας είναι,
με αλλεργίες φορτωμένοι,
με αυτοάνοσα νοσήματα,
ποικιλίες καρκίνου.

Ας είναι,
ούτε ζώα,
ούτε δέντρα,
μόνο παραγεμισμένο ψυγείο και,
super market.

Ας είναι,
άνθρωποι μαρμελάδες,
σε αποστειρωμένα βάζα,
φορώντας μάσκες σετ με,
γάντια.

Ας είναι,
χωρίς πνοή,
η απουσία ζωής,
προφυλάσσει απ' τα μικρόβια.

Ας είναι,
λοιπόν,
πόλεις νεκροταφεία,
γεμάτες λεωφορεία,
γεμάτα δουλοπάροικους.

Ας είμαι,
μην είμαι,
απ' τις πολλές μονάδες,
μία.

Γέλιο

Καρδιοχτύπια
Έρωτες
Χάδια
Αγκαλιές

Ταχυπαλμίες
Φόβοι
Άγχος
Κι αναστολές.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι,
να φροντίζουμε το γέλιο.
Μόνο το χιούμορ έχουμε,
απέναντι στον θάνατο.

Άνοιξη

Κάπου βαρέθηκα να προσπερνώ
και είπα στάσου.
Δίπλα από ένα κερί
και λίγο νερό.

Μισό γεμάτο ποτήρι.
Μισό άδεια νύχτα.
Και το ξημέρωμα
κοφτερό όπως τότε.
Παγωμένο και παιχνιδιάρικο.

Η συννεφιά στα μάτια μου.
Παραμένει.
Κι ένα παράπονο στα χείλη.
Μπουμπουκιάζει.

Τι κι αν ο πόνος είναι αληθινός,
φαντάζει σα ψέμα.
Όπως εκείνο το σούρουπο
που μοιραστήκαμε κοινό τόπο.

Νέα από το μέτωπο

Οι άλλοι θέλουν να βουλιάξουν τη βάρκα με την έγκυο αλλά είναι κατά των εκτρώσεων γιατί είναι φόνος.

Από αυτή την πρόταση μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τη συγκρότητση του έθνους, για τους έμφυλους διαχωρισμούς, για τον ρόλο της θρησκείας ακόμα και πώς έχουν διαμορφωθεί τα υποκείμενα μέσα και από το γεωγραφικό περικείμενο.
Η Ελλάδα αποτελεί ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, την επαφή της Ευρώπης με Ασία και Αφρική. Κατά την οθωμανική αυτοκρατορία η Ελλάδα κατοικούνταν από διάφορες ομάδες ανθρώπων, έλληνες, ρουμάνους, βούλγαρους, τούρκους, εβραίους. Στην καθημερινή ζωή, οργανωμένη σε γειτονιές, οι άνθρωποι δεν είχαν τίποτα να χωρίσουν. Ωστόσο η οθωμανική αυτοκρατορία προσομοίαζε τον φεουδαρχισμό και προς τα τέλη του 19ου αιώνα η φαουδαρχία είχε για τα καλά εκλείψει. Έπρεπε άμεσα και γρήγορα να συγκροτηθεί εθνική συνείδηση και να διαμορφωθούν καπιταλιστικά σύγχρονα κράτη. Ο εθνικισμός , όσο περίεργο και αν ακούγεται, προπορεύεται του έθνους. Ο Παπαρηγόπουλος με τα ιστορικά "μυθιστορήματά" του συνέβαλε καταλυτικά σε αυτό, υπήρξε ο θεωρητικός πατέρας της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και φυσικά της Μεγάλης Ιδέας. Πάνω σε αυτό το αφήγημα άρχισε να δημιουργείται και το σύγχρονο ελληνικό υποκείμενο, καλά κρατεί μέχρι σήμερα.
Για εκατοντάδες χρόνια και αφού εδραιώθηκε η πατριαρχεία σε συνδυασμό με την συσσώρευση πλούτου, το αρσενικό αναζήτησε τα παιδιά του για να μεταφέρει την περιουσία. Στις μητριαρχικές κοινωνίες το γενεαλογικό δένδρο στηριζόταν στη μητέρα και όχι στον πατέρα. Η γραμμή του πατέρα ως στοιχείο για κληρονομιά και η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων για τη συμβολή της μάνας στην παραγωγή απογόνων οδήγησε στη εσφαλμένη εντύπωση ότι τα παιδιά φέρουν το αίμα του πατέρα. Βέβαια για οτιδήποτε αρνητικό συνέβαινε , π.χ. γέννηση κοριτσιού, πάλι έφταιγαν οι γυναίκες.
Ο συνδυασμός της ανάγκης δημιουργίας εθνικού κράτους συν την ιδέα ότι τα παιδιά είναι απόγονοι των πατεράδων υπήρξε δικαιολογία της σεξουαλικοποιημένης βίας εναντίον γυναικών άλλων εθνοτήτων. Οι βιασμοί ήταν, είναι και θα είναι πολεμικό όπλο μέχρι να πέσει η πατριαρχεία. Οι έλληνες δε θα ενδιαφέρονται για ένα μωρό που δεν βάλαν αυτοί στην κοιλιά της μάνας του. Πραγματικά το νιώθουν σαν εισβολή, δεν είναι ψέμα. Με βάση του πως έχει διαμορφωθεί το φαντασιακό τους αυτή είναι η απόλυτη αλήθεια.
Ανέκαθεν οι γυναίκες αποτελούσαν τις παραγωγούς και τροφούς των παίδων. Όταν τα παιδιά ταυτίζονται με την ύπαρξη ή μη ύπαρξη του έθνους αυτομάτως οι γυναίκες γίνονται οι συντηρητές αυτής της ιδεοληψίας. Το να το αρνηθούν αποτελεί ύβρι και προδοσία. Η έκτρωση για τον μέσο πατριώτη αποτελεί εθνική προδοσία. Το να ορίζεις αν μία γυναίκα θα φέρει στον κόσμο ένα παιδί συναποτελεί και ορισμό της σεξουαλικότητάς της. Θέλουμε μάνες, ήπιες και υποτακτικές που θα δημιουργήσουν υποτακτικά παιδιά, στο έθνος και τα προτάγματά του. Δε θέλουμε "πουτάνες" για μάνες. Η ιερόδουλη ακόμα και στην αρχαία Αθήνα ήταν η πιο πνευματική γυναίκα, εκείνη που της επιτρεπόταν να συμμετέχει , έστω και ανεπίσημα, στα κοινά, που είχε διευρυμένους ορίζοντες. Η σεξουαλικά απελευθερωμένη γυναίκα δεν αποτελεί καλό πρότυπο για τον πειθήνιο στρατιώτη και την μέλλουσα μαμά κόρη. Επίσης δημιουργεί αμφιβολίες για το ποιος είναι ο πατέρας του παιδιού.
Σίγουρα σε ένα κείμενο λίγων λέξεων είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς πώς συνδέονται έννοιες όπως έθνος, δημογραφικό, ξένη εισβολή, έκτρωση και σεξουαλικότητα. Προτείνω ανεπιφύλακτα για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει το βιβλίο "Το άδειο λίκνο της δημοκρατίας, σεξ, έκτρωση και εθνικισμός στη σύγχρονη Ελλάδα" που αποτελεί προϊόν της διδακτορικής διατριβής της Αλεξάνδρας Χαλκιά.

Δεν είναι καθόλου αντιφατικό για τον μέσο έλληνα που θέλει οι ελληνίδες να μην κάνουν εκτρώσεις και να πνιγούν οι έγκυες μουσουλμάνες. Είναι το μόνο λογικό. Μιας και τα παιδιά εξ αρχής δεν ήταν ποτέ το θέμα.