Υπαρξιακή Μοναξιά

Λόγια

Ηχητικά κύματα

Κρούουν (σε) τύμπανα

Ανακινούν συναισθήματα

(Αμφιταλαντώσεις)

Λόγια

Τρέχουν στο μυαλό

Τσακίζουν συνάψεις

Σα κορδέλα τερματισμού

Συζητήσεις

Πομπός και δέκτης

Εναλλαγή ρόλων

Εναλλαγή ψευδαισθήσεων

Λόγια

Τόσα λόγια

Τόσο σάλιο

Τόσος χρόνος

Είναι δυνατόν να μη συναντηθήκαμε ποτέ;

Ματ(αι)ώσεις

Τραύματα ανοιχτά

με πύον,

ιξώδη υγρά

της σάρκας.

Σώματα ματ(αι)ωμένα

από επιθυμία.

Χάδια πτητικά

Αχνός μίας ανάσας

μήτε κορφές δακτύλων

μήτε χειλιών περίγραμμα.

Στέκουν.

Αποστεωμένα

και τραχιά.

Ουλές μετρώ.

Οροσειρά του δέρματος,

μα αυτή η πληγή 

Κρατήρας.

Ριζωμένη φαγουρίζει

Βογκάει 

Εκρήγνυται.

Δεν κλείνει

Να γένει Όλυμπος

Ν'ανέβω ν'αγναντέψω.

Διαχρονικά

Χλωμό το πρόσωπο

στέκει αμέτοχο

μπρος στο αμετάβλητο.

Ραγίσματα

Ραγάδες στο στήθος

Σπασμοί.

Τα νεύρα αυτομολούν. 

Το στόμα κλειστό

ερμητικά σφραγισμένο.

Κορμί που κραυγάζει.

Γύρω η άνοιξη ξεφαντώνει

Ενεργοποιώντας

την εσωτερική παλινδρόμηση.

Φοβάμαι το έμεσμα.

Φοβάμαι και σενα

τις φευγαλέες σου ματιές.

Είσαι τόσο οικείος.

Ιερά και φυγές

Σα να ξημέρωσε

και νύχτωσε παράλληλα.

Αγρύπνια συνεχόμενη

η ζωή μας.

Οι ζωές μας

θρησκεία

ν'ακουμπάμε.

Οι πράξεις ευαγγέλιο.

Στο βήμα.

Αρετή και αμαρτία.

Να μπαίνω σε κάθε ιερό.

Να περιμένω 

σε κάθε εκκλησία

(που βρίσκεται αγκαλιά μου)

να καώ.

Οξυές ακόμα ψάχνω.

Ας λέγω.

Τα φύλλα τους

κόκκινα και κίτρινα θα γένουν.

Και αποσύνθεση.

Χώμα.

Ένας φίλος μου ψιθύρισε

σα πνεύμα.

"Μία φηγός υψώνεται

στο φαράγγι της ψυχής σου".

Πέρασαν οι λεξεις φύγανε,

κι αφήσαν το περίγραμμα. 

Κει στέκεται

κι εγώ όπως πάντα,

απλώνω τα χέρια

μα δεν αγγίζω.

Ποτήρια

Κλειστά σώματα

Κλειστά στοματα

Οι άνθρωποι που ξαναρχίζουν

Οι σιωπές πριν τη θύελλα

Και η θύελλα

Πώς γίναμε έτσι

Να κλειδώνουμε τον πόνο

Να κολυμπάμε στον φόβο

Να δακρύζουμε σε ποτήρια

Μισοάδειο

Μισογεμάτο

Βαρύ

Για πολλά χρόνια το κρατάς.

Καναπες

Σα να μη πέρασε μια μέρα.
Να σημειώνω 
Να σβήνω
Να με τρώει 
Να ξύνω
Να διαβάζω 
Να γυρίζω
Σελίδα

Θυμήσου σώμα
Θυμάται
Το κορμί μυρωδιές δε λησμονάει

Πράσινο παντού
Θα σε βάψω
Καταραμένη μαυρίλα
Της σκέψης 
Μου
Αποκούμπι

Δε λογίζεται
Νύχτα
Χωρίς περιθώριο
Υπάρξεις
Δίχως ημέρα

Βδομάδα ίδια
Μήνας μουντός
Νοέμβρη καλώς να μας εύρεις 
Εδώ στην άκρη
Των ψυχών μας

Χρακ χρακ 
Νυχιών απολήξεις 

The x

Σαν ηλιοτρόπιο 
Τα μάτια μου γυρεύουν
Κεφάλι περισκόπιο
Χαρτογραφω ανάσες

Του κορμιού του

Σε ακρογιάλια έρημα 
Φύκια πάνω σε βράχια
Χταπόδια κολλάνε

Οι σκεψεις

Βηματα
Λέξεις σκόρπιες
Μια στιγμή δεν βρέθηκε
Δεν φτιάξαμε

Μια στιγμή δική μας

Τρώμε η μία τον άλλο

Σα μπουγατσες

Μετά από νυχτιες αλκοολικές

Εξαρτημένες απ' τη ζάχαρη

Και απ' τα τσιγάρα

Και δε φτάνουνε τα

Γαμημενα τα λεφτά

Να καπνίσω τόσο 

Να μουδιασω

Να μη σκέφτομαι εσένα πια.