Ιερά και φυγές

Σα να ξημέρωσε

και νύχτωσε παράλληλα.

Αγρύπνια συνεχόμενη

η ζωή μας.

Οι ζωές μας

θρησκεία

ν'ακουμπάμε.

Οι πράξεις ευαγγέλιο.

Στο βήμα.

Αρετή και αμαρτία.

Να μπαίνω σε κάθε ιερό.

Να περιμένω 

σε κάθε εκκλησία

(που βρίσκεται αγκαλιά μου)

να καώ.

Οξυές ακόμα ψάχνω.

Ας λέγω.

Τα φύλλα τους

κόκκινα και κίτρινα θα γένουν.

Και αποσύνθεση.

Χώμα.

Ένας φίλος μου ψιθύρισε

σα πνεύμα.

"Μία φηγός υψώνεται

στο φαράγγι της ψυχής σου".

Πέρασαν οι λεξεις φύγανε,

κι αφήσαν το περίγραμμα. 

Κει στέκεται

κι εγώ όπως πάντα,

απλώνω τα χέρια

μα δεν αγγίζω.