Χλωμό το πρόσωπο
στέκει αμέτοχο
μπρος στο αμετάβλητο.
Ραγίσματα
Ραγάδες στο στήθος
Σπασμοί.
Τα νεύρα αυτομολούν.
Το στόμα κλειστό
ερμητικά σφραγισμένο.
Κορμί που κραυγάζει.
Γύρω η άνοιξη ξεφαντώνει
Ενεργοποιώντας
την εσωτερική παλινδρόμηση.
Φοβάμαι το έμεσμα.
Φοβάμαι και σενα
τις φευγαλέες σου ματιές.
Είσαι τόσο οικείος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου